Novels by Rose_Brand

Hindi nagsalita si Damien nang umalis si Bellerien gamit ang isang payong na sapat lamang para kay Terra, na noon ay buhat-buhat si Jason. Samantalang si Bellerien ay hawak lamang ang payong niya at nabasa nang husto sa ulan.Wala talagang alam si Damien kung anong sasabihin niya—syempre, nagulat siya. Pero ano pa nga ba ang magagawa niya?Ang gabing pinagsaluhan nila ilang taon na ang nakalilipas ay isang pagkakamali lang. At kung si Bellerien naman ay walang hinihingi, hindi ba’t mas mabuting huwag na lang pag-usapan?Pumasok si Damien sa kanyang silid, naupo, at napaisip nang malalim.Napaka-kakaiba talaga!Bakit siya nababalisa dahil lang sa isang babaeng minsan na niyang nakatalik nang hindi sinasadya?Dapat ba siyang humingi ng tawad sa babaeng iyon?Napabuntong-hininga si Damien at marahas na kinuskos ang kanyang mukha.Nakakainis!Hindi talaga siya mapakali!Tumayo si Damien saglit para kunin ang kanyang telepono. Binasa niya ang mga mensaheng pumasok. Siyempre, si Ina at si S

Jordan ay malalim na napabuntong-hininga nang marinig ang sinabi ni Damien. Alam na alam niya kung gaano kahirap magkaroon ng anak, dahil ang pagiging magulang ay hindi lang tungkol sa pagpapakain at pagpapaaral ng bata. Ang pagkakaroon ng anak ay nangangahulugan din ng habambuhay na responsibilidad at pasanin.Mayroon na siyang isang anak na lalaki na nasa apat na taong gulang. Ngunit hanggang ngayon, alam ni Jordan na hindi pa siya handa sa pagiging ama. Gusto pa rin niyang maging malaya, at hindi pa siya sanay sa lahat ng abalang dulot ng pagkakaroon ng anak.Pagdating sa pagkain, edukasyon, at pang-araw-araw na pangangailangan, kaya naman niyang ibigay ang lahat ng iyon. Pero hanggang doon lang—hindi niya kayang ibigay ang kanyang buong atensyon sa anak niya."May anak din ako. Alam mo kung gaano ko kadalas ireklamo ang tungkol diyan, 'di ba?" Malungkot na ngumiti si Jordan. "Ang asawa ko, konting bagay lang, anak na agad ang pinapansin. Kapag nagagalit siya, palaging dinadamay an

"Huwag kang magbiro, imposibleng gawin iyon ng asawa ko! Huwag ka nang gumawa ng gulo, malinaw na kayo ang may maling pagkaunawa!"Tahimik na natigilan sina Terra at Bellerien, hindi alam kung ano pa ang dapat nilang sabihin. Ipinaliwanag na ni Bellerien nang detalyado kung ano talaga ang nangyari, at sinabi na rin ni Terra kung ano ang nakita niya bago siya pumasok sa tindahan at bago niya napagdesisyunang saktan si Ginoo Nero.Akala niya maiintindihan ni Rien at iiwan ang lalaking hindi naman karapat-dapat sa kanya. Pero masyadong pinagkakatiwalaan ni Rien ang kanyang asawa, na para bang lahat ng sinabi nina Bellerien at Terra ay puro kasinungalingan lamang.Hindi alam ni Terra kung ano ang iniisip ni Rien, pero nang maalala niyang may problema ito at hindi maaaring magkaanak, naisip niyang baka mahirap para kay Rien na makipaghiwalay sa asawa niya. At kung sakaling gusto niyang magpakasal muli, siguradong mahirap makahanap ng lalaking tatanggap sa kanyang kalagayan.Napabuntong-hin

Pagdating niya sa plantasyon ng tsaa, agad na bumaba si Damien mula sa sasakyan at naglakad patungo sa isang bahay na balak niyang tirahan sa loob ng dalawang araw.Ang bahay na iyon ay isang espesyal na tirahan na ginagamit kapag may mahalagang bisita na dumadating.Matapos ilagay ang lahat ng kanyang gamit, saglit na tiningnan ni Damien ang loob ng kwarto na mukhang matibay pa rin.Ang mga kasangkapan sa loob ay yari rin sa kahoy, pati na rin ang balangkas ng kanyang kama.Umupo siya sa gilid ng kama, inilabas ang kanyang cellphone, at tiningnan kung sino ang tumawag sa kanya. Marami pala.Si Sofia. Napakaraming mensahe at tawag mula sa kanya. Pati ang kanyang ina ay nagpadala rin ng mensahe.Gaya ng dati, nagrereklamo ang kanyang ina tungkol kay Sofia na bihirang nasa bahay kapag siya ay bumibisita. Sinasabi pa nitong si Sofia ay lumalabas ng bahay sampung minuto bago siya dumating.Napabuntong-hininga lang si Damien, ngunit hindi niya intensyong sagutin ang alinman sa kanilang mga

"Ito ba ang anak mo?" tanong ni Jordan habang mabilis na iniunat ni Bellerien ang kanyang mga kamay upang kunin ang anak niyang si Jason, saka ito binuhat.Ngumiti si Bellerien at tumango, "Oo, Ginoo."Pinilit ni Jordan ang kanyang ngiti. Sa totoo lang, talagang nabighani siya sa matamis na ngiti ni Bellerien kanina."Ang galing mo naman, nagagawa mong magtrabaho kahit may anak ka. By the way, iyo ba ang flower shop na ito?" tanong ni Jordan.Pinilit ni Bellerien ang isang tipid na ngiti. Hindi talaga siya komportable sa paraan ng pagtatanong ni Jordan na parang matagal na silang magkakilala. Pero dahil kailangan niyang maging magalang sa customer, pinilit niyang sumagot nang maayos."Hindi, Ginoo. Nagtatrabaho lang ako rito," sagot ni Bellerien.Tumango si Jordan. "Ang swerte naman ng asawa mo, nagpapahinga lang siya habang ikaw ang nagtatrabaho. Ewan ko ba, pero kapag may asawa’t anak na babae at kailangan pa rin magtrabaho, parang nakakahiya bilang lalaki."Napakuyom ang mga kamao

"Mahal, aalis ka talaga?" tanong ni Sofia habang papasok sa kwarto. Nakita niyang nakabihis nang maayos si Damien at nakahanda na rin ang mga gamit na dadalhin nito.Napabuntong-hininga si Damien. Hindi na niya mabilang kung ilang beses na silang nag-aaway ni Sofia dahil sa maliliit na bagay na dapat sana’y madaling maayos. Pero ganyan talaga ang buhay may-asawa—kapag nangingibabaw ang ego, kahit mumunting problema ay nagiging kasing laki ng bundok."Sinabi ko na sa'yo kahapon, nakalimutan mo na ba?"Ipinagpatuloy ni Damien ang pagbibihis, isinara ang mga butones ng kanyang damit, at sinuklay ang kanyang buhok.Tahimik lang si Sofia habang pinagmamasdan ang asawa."Pwede ba akong sumama?" tanong niya matapos ang ilang saglit na pananahimik.Tumingin si Damien kay Sofia, saka kinuha ang cellphone niya at isinilid sa bulsa."Hindi ako pupunta sa lungsod, kundi sa isang baryo para tingnan ang taniman ng tsaa na pagmamay-ari ng kumpanyang makikipagkasunduan sa kumpanya ko. Hindi iyon luga