Nobela ni Unbreeeykable

UNBREEEYKABLE'S NOTESa wakas! Naabutan mo na rin ang pinakadulo ng kabanatang ito at natapos mo na ring basahin ang buong kwento. Maraming maraming salamat po sa paglaan ng inyong oras, paglilikom ng bunos points para lamang mabuksan ang ibang kabanata ng RED ROSE at ang pag-iwan ng review. Nagaganahan akong i-update hanggang sa matapos dahil sa mga effort na ibinigay ninyo. Sana ay may napulot kayong mga aral mula sa kwento ko na ito at naisasaisip ninyo ang kahalagahan ng pagkakaibigan, pagiging maintindihin sa kapwa, pagiging mapagkumbaba, pagmamahal sa pamilya at iba pa. Sana ay hindi rin kayong magsawang suportahan ako dahil marami pa akong kwentong gagawin na aking ibabahagi sa GoodNovel. Muli, maraming, maraming salamat sa mga nagbabasa at sa hindi pagsasawang subaybayan ang updates ko :) Nawa'y ibahagi niyo rin sa kapwa mambabasa ang nobela kong ito upang mas marami pang makakapansin nito. Isa na rin iyang paraan upang matulungan ako sa aking mga pan

Mahigit limang taon na ang nakararaan... Nakatulala sa kawalan ang isang batang babae habang nakasakay sa duyan na nasa hardin. May pulang rosas na nakapatong sa ibabaw ng hita niya. Humuhuni man, hindi nababahiran ng kahit na anong emosyon ang kaniyang inosenteng mukha. Sa hindi lamang kalayuan ay may isang lalaking nakatayo't nakatitig sa kinaroroonan ng babae. Puno ng pagkamangha ang kaniyang mga mata habang tutok na tutok sa direksiyon ng babaeng nasa bakal na swing. Kahapon, nakita niya na ang batang babae sa parehong puwesto. Naisipan kasi siyang isama ng mommy niya sa bahay ng uncle nang malamang may inampon raw silang batang babae. Kaya noong nagliliwaliw siya sa hardin ng mansyon ng mga Jefferson, natagpuan niya ang babaeng tingin niya'y kasing edad niya lang.

KALILA MADISON RAMIREZ Hindi naging madali para sa aming lahat ang naranasan. Pagkatapos ng gabing iyon, alalang-alala ang mga magulang ko nang puntahan nila ako sa ospital kung saan ginagamot din ang sugat ko sa ulo dulot ng paghampas ni Steve sa akin ng baril. Walang sinabing masasakit na salita si Mommy kung hindi ay umiyak lang siya samantalang si Nanay Belinda at Kuya Henry ay tahimik din. Alam nilang lahat na hindi ko kailangang pagsabihan dahil hindi ko naman piniling malagay ako sa sitwasyon na iyon kaya't hindi na kailangan. Kinabukasan matapos ang insidente ay dumating na rin si Daddy at katulad nila, sobrang nag-alala rin ito sa akin. Noong sinalubong niya pa ako ng yakap, ramdam na ramdam ko kung gaano ito kahigpit. Samantala, tungkol naman sa imb

Brace yourself for this is a looooong chapter. Happy reading ❤️ Chapter 41 KALILA MADISON RAMIREZ Nakita namin lahat ng ginawa ni Vaughn. Magmula sa pagtusok niya sa mata ng driver nina Rosa hanggang sa pagsaksak niya rito sa leeg, nakita namin iyon. Gusto kong makapa ang takot sa dibdib ko nang makita ang ginawa ni Vaughn, pero wala akong naramdaman. Isang matapang at nakakakilabot na Vaughn ang nakita ko pero hindi man lang ako kinabahan. Sa halip, chini-cheer ko pa nga siya para lang makatakas siya sa kamay ng halimaw na iyon. Nakakainggit. Kung kaya ko lang ding labanan ang tatlong taong natitira rito, ginawa ko na sana.

Chapter 40 VAUGHN LEIGHTON GATEWOOD God, I'm furious. Because of the extreme anger I'd felt after she said that Dad's here, I wasn't able to process everything. I lose my wits for how many minutes not until I found myself standing inside an elevator, together with this crazy man. He who was holding me tightly, in case I might do something that would obstruct their stupid game. I had to be calm. I need to formulate a plan before we arrive at the floor where he was supposed to bring me. Think, Vaughn. Think! While I was desperately ransacking my mind for a possible way to get rid

Chapter 39 STEVE PARK Ruthless. Cruel. Monsters. That's what I've seen right now. Ang dalawang taong nasa harapan namin ngayon ay nag-iiba na sa paningin ko. Hindi na sila tulad namin. Hindi na sila tao. "Ngayon, sino na naman kaya ang susunod?" nakangiting wika ni Rosa sa amin. I should have been thinking of a plan how to escape pero bakit wala akong magawa ngayon? Heto na ang hinihintay ko 'di ba? Ang malaman kung sino ang may kagagawan ng lahat? Hindi ba't dapat magagalit ako dahil sa nakikita? Lorelei, my cousin, was the real murderer. She was also known as Rosa Reyes. That's actual